Gereç ve Yöntem: Başarılya tedavi edilmiş maküla tutulumlu YRD olan ellidokuz hastanın ellidokuz gözü anatomik olarak başarıyla tedavi edildikten sonra SD-OKT ile değerlendirildi. Hastalar cerrahinin tipine gore üç gruba ayrıldı; skleral çökertme cerrahisi (otuz göz), pars plana vitrektomi (yirmi göz) ve pnömatik retinopeksi (dokuz göz). Cerrahi sonrası en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) ve foveadaki mikroyapısal bulgular değerlendirildi.

Bulgular: SD-OKT tedaviden ortalama 30.03±27.5 ay sonra alındı. Esas fovea anormallikleri olarak onbeş gözde (%25.4) fotoreseptör iç ve dış segmentleri arasındaki birleşkenin (İS/DS) bozulması iken, kırkdört gözde (%74.6) İS/DS çizgisi sağlamdı. Dış limitan membranın (DLM) bozulması onbir gözde (%18.6) tespit edildi. Cerrahi sonrası EİDGK (logMAR), SD-OKT ile elde edilen fotoreseptör İS/DS ve DLM sinyallerinin bütünlüğü ile anlamlı olarak ilişkiliydi (p<0.001), (İS/DS çizgisinin bütünlüğü bozulmamış olgularda 0.36±0.31'a, bozulmuş İS/DS çizgisi olan olgularda 0.94±0.43). Ancak, EİDGK ve mikroyapısal fovea bulguları farklı cerrahi teknikler arasında farklılık göstermedi.

Sonuç: Fotoreseptör İS/DS birleşkesinin bütünlüğü ve SD-OKT ile elde edilen DLM sinyalleri, cerrahi öncesi maküla tutulumu olan YRD hastalarında, görsel düzelme açısından önemli olabilir. Cerrahi tekniğin görme keskinliği veya foveadaki mikroyapısal değişiklikler üzerine etkisi yoktur. Keywords : Optik koherens tomografi, spektral-domain optik koherens tomografi, retina dekolmanı, maküla tutulumu olan retina dekolmanı