2M.D. Asistant Professor, Bezmialem Vakif University Faculty of Medicine, Department of Ophthalmology, İstanbul/TURKEY Amaç: Retina ven dal tıkanıklığına (RVDT) bağlı oluşan maküla ödemi tedavisinde subtenon triamsinolon asetonid (STA) ve intravitreal bevacizumab (İVB) enjeksiyonlarının etkinliğinin değerlendirilmesi.
Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışmada RVDT'ye bağlı maküla ödemi gelişen 41 hastanın 41 gözü çalışmaya dahil edildi. Subtenon triamsinolon asetonid yapılan 21 olgu ve İVB yapılan 20 olgunun kart bilgileri geriye dönük incelendi. Hastaların tedavi öncesi ve 1. 3. ve 6. ayda en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK), (logMAR), göz içi basınçları ve optik koherens tomografi ile saptanan merkezi fovea kalınlığı (MFK) kaydedildi.
Bulgular: Triamsinolon grubunda hastaların enjeksiyon öncesi ortalama EİDGK ve MFK değerleri sırasıyla 0.94±0.42 logMAR ve 552±70 μm idi. Bevacizumab grubunda bu değerler 0.98±0.50 logMAR ve 541±94 μm idi. Altıncı ayda triamsinolon grubunda ortalama EİDGK ve MFK sırasıyla 0.57±0.35 logMAR ve 342±34 μm iken bevacizumab grubunda 0.41±0.23 logMAR ve 289±15μm idi. Gruplar arasında tüm takiplerde ortalama EİDGK açısından fark saptanmazken, 3. ve 6. aylarda ortalama MFK açısından istatistiksel olarak anlamlı fark vardı (p<0.05). Triamsinolon grubunda 5 (%23.8) olguda enjeksiyon sonrası göz içi basıncı (GİB) 24 mmHg'nin üzerinde saptandı. Bevacizumab grubunda herhangi bir komplikasyon görülmedi.
Sonuç: Retina ven dal tıkanıklığına bağlı maküla ödeminde STA ve İVB uygulamalarının görsel başarısı benzerdir. Enjeksiyon sonrası GİB artışı STA kullanımını sınırlamaktadır. İVB'nin STA'ya göre maküla ödemini azaltmada daha etkili olduğu gözükmektedir.
Keywords : Retinal ven tıkanıklığı, maküla ödemi, triamsinolon asetonid, bevacizumab