Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışma daha önce DMÖ'ne yönelik herhangi bir tedavi almamış ve diffüz DMÖ nedeniyle birer ay ara ile ardışık üç doz intravitreal ranibizumab enjeksiyonu yapılan 46 göz içermektedir. Bütün hastaların tip 2 diyabete bağlı proliferatif olmayan diyabetik retinopatisi ve diffüz DMÖ vardı. Tüm hastalarda düzeltilmiş en iyi görme keskinliği ölçümü (Snellen eşeline göre), göz içi basıncı ölçümü (GİB) ve optik koherens tomografi (OKT) ile yapılan MMK ölçümünü içeren detaylı göz muayenesi yapıldı. Tedavi öncesi-sonrası DGK, MMK ve GİB değerleri iki grup arasında karşılaştırıldı. P<0.05 olması istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.

Bulgular: Fakik grupta 24, psödofakik grupta 22 göz vardı. Ortalama yaş fakik ve psödofakik grupta sırasıyla 59.5±9.2 ve 66.3±10.8 yıldı. Başlangıç DGK fakik grupta 0.36±0.24, psödofakik grupta 0.28±0.25 düzeyindeydi. Başlangıç ortalama MMK fakik grupta 373±97 μm, psödofakik grupta ise 416±91 μm'di (p>0.05). Üç aylık tedavi sonrasında ortalama DGK fakik grupta 0.64±0.28, psödofakik grupta 0.60±0.37 seviyelerine çıktı. MMK ise fakik grupta 286±76 μm'ye psödofakik grupta 298±102 μm'ye geriledi. Retina dekolmanı, endoftalmi ve sistemik yan etkiler izlenmedi.

Sonuç: Maküla ödemi için daha önce herhangi bir tedavi almamış diffüz DMÖ olan fakik ve psödofakik gözlerde ardışık 3 doz intravitreal ranibizumab enjeksiyonunun kısa dönemde etkili olduğu görüldü. Fakik grupta elde edilen rakamsal değerler daha iyi olmakla birlikte bu fark istatistiksel anlamlı değildi. Keywords : Diyabetik maküla ödemi, fakik, psödofakik, ranibizumab