Gereç ve Yöntem: Eksüdatif YBMD tanısı ile takipli 397 hastanın 586 gözüne ait SD-OKT görüntüleri retrospektif olarak incelendi. Dış retinal tübülasyon saptanan 19 eksüdatif YBMD tanılı hastanın 30 gözü çalışmaya alındı. DRT tanısı konulmasından itibaren saptanan değişiklikler ve uygulanan tedaviler ve ilişkilileri değerlendirildi.

Bulgular: 19 hastanın 13 (%68.4)?ü kadın, 6 (%31.6)?sı erkekti. Hastaların yaş ortalaması 71,21±16,07 (48-88) olarak saptandı. 30 gözün ilk tübülasyon saptandığındaki ortalama DRT sayısı 2,4±2,63 [1-13], son muayenedeki ortalama DRT sayısı 4,83±5,12 [0-18] saptandı ve bu artış istatistiksel olarak anlamlı saptandı (p<0,05). Ortalama en iyi düzeltilmiş görme keskinliği; DRT ilk saptandığında 0,85±0,55 [1,6-0] logMAR iken son takipte 0,74±0,47 [1,6 -0] logMAR olarak bulunmuştur (p>0.05). Ortalama intravitreal anti-vasküler endotelyal büyüme faktörü (VEGF) enjeksiyonu 8,33±9,09 [3-36] idi ve yapılan enjeksiyonlar ile dış retinal tubulasyon varlığı arasında istatistiksel açıdan korelasyon ve anlamlı ilişki saptanmadı (r=0,076, p=0,695 p>r). Ortalama santral retinal kalınlık başlangıçta 215,37±92,2 ?m (95-455 ?m) iken son muayene ortalaması 125,17±66,8 ?m(38- 320 ?m)olarak bulunmuştur ve azalma anlamlı bulunmuştur (p<0.05).

Sonuçlar: Dış retinal tubulasyon varlığı dejeneratif bir süreçtir ve zamanla artış gösterebilmektedir. Eksüdatif YBMD?de DRT görülse bile tedaviye devam edilmesi anatomik ve fonksiyonel başarı sağlayabilmektedir. Keywords : Yaşa bağlı makula dejeneresansı, optik koherens tomografi ,vasküler endotelyal büyüme faktörü