2M.D. Asistant, Istanbul University Medical Faculty, Department of Ophthalmology, Istanbul/TURKEY
3M.D. Asistant Professor, Kafkas University Faculty of Medicine, Department of Ophthalmology, Kars/TURKEY Amaç: Yaşa bağlı maküla dejenerasyonunun anti-vasküler endotelyal growth faktör (anti-VEGF); Ranibizumab (Lucentis®; Genentech, South San Francisco, Calif., USA) ile tedavisinde fotoreseptör tabakasında defekt varlığının fonksiyonel başarı üzerine olan etkisini değerlendirmek.
Gereç ve Yöntem: Yaşa bağlı maküla dejenerasyonu (YBMD) nedeniyle Pronto Protokolüne uygun olarak 3 doz ranibizumab uygulanan 37 hastanın 40 gözü tedavi öncesi ve sonrası en iyi düzeltilmiş görme keskinliği, fundus muayenesi ve time domain optik koherens tomografi (OKT) sonuçları açısından retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar koroid neovasküler membrana (KNVM) eşlik eden; retinal sıvı ile birlikte subfoveal iç fotoreseptör/dış fotoreseptör (IS/OS) hattı defekti olan (Grup 1) ve sadece retinal sıvısı olanlar (Grup 2) şeklinde iki gruba ayrıldı.
Bulgular: Yaş ortalaması 73.1±7.6 (55-85 yaş) idi. Başvuru esnasında iki grubun görme değerleri, santral maküler kalınlık ve en kalın maküler yer değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık yoktu (p>0.05). Rutin 3 doz anti-VEGF ve gerektiğinde ek doz enjeksiyon tedavileri uygulandı. Hastaların takipleri boyunca Grup 1'de ortalama 9.4; Grup 2' de ise ortalama 8.3 doz ranibizumab enjeksiyonu yapıldı. Hastalar 24.44±9.94 (12-48) ay takip edildi. Tedavi sonrasında her iki grupta da tedavi öncesine göre santral maküler kalınlık ve en kalın maküler yer değerleri istatistiksel açıdan anlamlı derecede azaldı. Görme keskinliği Grup 1'de değişmezken Grup 2'de istatistiksel açıdan anlamlı artış oldu (p<0.001).
Sonuç: OKT'de fotoreseptör defekti mevcut olan hastalarda ranibizumab tedavisi ile görme keskinliğinde artış sağlanamamıştır.
Anahtar Kelimeler : IS/OS hattı, ranibizumab, YBMD