Gereç ve Yöntem: Doksan-altı hastanın 130 gözü retrospektif değerlendirildi. Tanı anında ve takiplerde düzeltilmiş görme keskinliği (GK), biyomikroskopi, göz içi basıncı ölçümü, fundus muayenesi, optik koherens tomografi (OKT) yapıldı. Fundus flöresein anjiyografi si (FFA) başlangıç ve takiplerde gerektiğinde uygulandı. İlk 3 aylık ardışık IVRE takiben gerektiğinde IVRE uygulandı. Enjeksiyondan önce, 3. 6. ve 12. aylardaki GK, ön segment, fundus ve OKT bulguları değerlendirildi.

Bulgular: Hastaların (50E, 46K) yaş ortalaması 62.06±7.63 yıldı. Bir yıl boyunca uygulanan enjeksiyon sayısı 6.5±2.1 idi. FFA?da 56 (%43.1) gözde diffüz sızıntı, 74 (%56,9) gözde fokal sızıntı mevcuttu. OKT?de 42 gözde (%32,3) kistoid, 43 gözde (%33.1) süngerimsi- kistoid, 11 gözde (%8.5) süngerimsi-seröz, 27 gözde(%20.8) kistoid-seröz ve 7 gözde(%5.4) seröz ödem saptandı. Elli-dokuz gözde (%45.3) perifer iskemisi saptandı. Hastaların santral makula kalınlık (SMK) ortalamaları tedavi öncesi 433.7±149.6?m, 3. ayda 362.1±117.6?m, 6. ayda 342.4±101.6?m ve 12. ayda 323.4±96.7?m idi(p<0,001). LogMAR GK tedavi öncesi 0.65±0.31, 3. ayda 0.47±0.28, 6. ayda 0.47±0.29 ve 12. ayda 0.46±0.28 idi (p<0,001). On-ikinci ayda elde edilen GK ile ödem tipi, sıvı paterni, perifer retinada iskeminin varlığı, başlangıç ve 12. ay SMK ve başlangıç GK arasında anlamlı korelasyon saptandı.

Sonuç: Diabetik maküla ödemi olan olgularda uzun süreli IVRE sonrası son GK üzerine etkili prognostik faktörler arasında sistemik kontrolün yanı sıra başvuru anındaki GK, ödem tipi ve miktarı ile perifer retinada iskemi varlığı yer alıyor gözükmektedir. Anahtar Kelimeler : Diyabetik makula ödemi, görme keskinliği, ranibizumab