Gereç ve Yöntem: Tip 2 DM tanılı ve nonproliferatif diyabetik retinopati izlenen 43 hastanın 60 gözü (Grup 1), diyabetik retinopati izlenmeyen 47 hastanın 89 gözü (Grup 2), yaş ve cinsiyet uyumlu seçilen, tip 2 DM tanısı olmayan 46 bireyin 88 gözü (kontrol grubu) çalışmaya dahil edilmiştir. Tüm hastaların retina sinir lifi tabakası (RSLT), gangliyon hücre tabakası (GHT), iç pleksiform tabakası (İPT) kalınlıkları ve koroid kalınlığı SD-OKT ile analiz edilmiştir.

Bulgular: Grup 1?de santral foveal RSLT kalınlığının diğer iki gruba göre anlamlı derecede azalmış olduğu izlenmiş olup (p=0.009, p=0.012), diğer gruplar arasında anlamlı farklılık izlenmemiştir. Grup 1?de GHT kalınlığının tüm iç kadranlarda Grup 2?ye göre anlamlı derecede azalmış olduğu izlenmiştir (p=0.005, p=0.011, p=0.002, p=0.015). Grup 1?de santral fovea, iç nazal, iç temporal, ve iç üst kadranlardaki GHT kalınlığının kontrol grubuna göre belirgin derece azalmış olduğu gösterilmiştir (p=0.015, p=0.001, p=0.010, p=0.010). İPT kalınlığının Grup 1?in iç nazal, iç temporal ve iç üst kadranlarında diğer iki gruba göre anlamlı derecede azalmış olduğu izlenmiştir (p=0.006, p=0.001, p=0.001 ve p=0.009, p=0.001, p=0.003). Gruplar arasında koroid kalınlığı açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmamıştır (p>0.05).

Sonuç: Diyabetik hastalarda, mikrovasküler ve nörodejeneratif değişikliklere bağlı olarak ganglion hücre tabakası ve iç pleksiform tabaka kalınlıklarında belirgin incelme olduğu izlenmiştir. Koroid kalınlığı açısından ise gruplar arasında istatiksel olarak anlamlı bir farklılık olmamakla birlikte, diyabetik hastalarda koroid kalınlığının artma eğiliminde olduğu izlenmiştir. Anahtar Kelimeler : Diabetes mellitus, optik koherens tomografi, retina kalınlığı, koroid kalınlığı