Gereç ve Yöntem: Fundus flavimakülatuslu (FFM) 18 olgu ve fundus flavimakülatusla beraber Stargardt hastalığı (FFM+STGD) olan 5 olgunun elektrofizyolojik özellikleri gözden geçirilmiş ve STGD'lı genç bir hastada progresyon optik koherens tomografi (OKT), elektroretinografi (ERG) ve elektrookülografi (EOG) ile incelenmiştir.

Bulgular: EOG Arden indeksleri (EOG Aİ) ve rod ERG genliklerinde FFM ve FFM+STGD arasında istatistiksel bir fark yoktu (t=1.02 ve p>0.05). Kon ERG genliklerinde ise %1 olasılık seviyesinde fark vardı ve FFM+STGD grubunda anlamlı derecede azalmıştı (t=5.03 ve p<0.01). Görsel uyarıya kortikal cevap latensleri (t=5.56 ve p<0.01) ve genliklerinde de (t=4.84 ve p<0.01) iki grup arasında anlamlı fark mevcuttu. Stargardt olgusunda ise ERG'de tüm parametreler üç yıllık süre içinde subnormal seviyeden patolojik seviyelere ve EOG Aİ'leri normal oranlardan subnormal-anormal oranlara geriledi. Optik koherens tomografi (OKT) bulgularında ise bu zaman içinde hafif değişiklikler saptandı.

Sonuç: STGD hastalığı değişik şekillerde görülebilmektedir. STGD'ın varyantı olarak kabul edilen FFM'ta lezyonlar daha çok periferdedir ve hastalık daha ileri yaşlarda belirti verir. FFM'da elektrofizyolojik parametrelerde etkilenme daha az olmaktadır. ERG ve EOG bulgularının zaman içinde belirgin şekilde değişmesi buna karşın OKT ile tespit edilen görüntülerde hafif değişikliklerin olması, progresyon takibinde ERG ve EOG'nin tercih edilebileceğini göstermektedir. Keywords : Stargardt hastalığı, fundus flavimakülatus, fundus görüntüleme, elektroretinografi, elektrookülografi